فاصله قلبها

استادی از شاگردانش پرسید:چرا وقتی عصبانی میشویم فریاد میزنیم؟!

شاگردان فکری کردند و یکی از انها گفت:چون در ان لحظه ارامش و خونسردیمان را از دست میدهیم

استاد پرسید: این ک ارامشمان را از دست میدهیم درست است اما چرا باوجودی ک طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد میزنیم؟ ایا نمیتوان با صدای ملایم صحبت کرد؟

شاگردان هر کدام جواب هایی دادند اما پاسخ های هیچ کس استاد را راضی نکرد

سرانجام او چنین توضیح داد:

هنگامی ک دو نفر از دست یکدیگر عصبانی هستند قلبهایشان از یکدیگر فاصله میگیرد،انها برای اینکه فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند! هرچه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشه این فاصله بیشتر است و انها باید صدایشان را بلندتر کنند

سپس استاد پرسید: هنگامی ک دو نفر عاشق همدیگرند چه اتفاقی می افتد؟ انها سرهم داد نمیزنند،بلکه خیلی ب ارامی باهم صحبت میکنند چرا؟چون قلب هایشان خیلی ب هم نزدیک است

استاد ادامه داد: هنگامی ک عشقشان ب یکدیگر بیشتر شد،چه اتفاقی می افتد؟

انها حتی حرف معمولی هم باهم نمیزنند و فقط در گوش هم نجوا میکنند و سرانجام چنانچه عشقشان باز هم ب یکدیگر بیشتر شد حتی از نجوا کردن هم بی نیاز میشوند و فقط ب یکدیگر نگاه میکنند!

این هنگامی است که دیگر هیچ فاصله ای بین قلبهای انها باقی نمانده باشد‌‌‌

به امید روزی که در جهان سکوتی طولانی برقرار شود....

زندگی ب ما می اموزد ک عشق خیره شدن ب یکدیگر نیست،بلکه با هم ب یکسو نگریستن است

انتوان دوسنت اگزوپری