ببار بارون احساسم.‌‌...!**

سلام

بالاخره روز موعود رسید....!! خیلی وقته منتظرم

بالاخره آسمون اینجا بارید،اونم یه بارش حسابی..

از غروب تا الان داره میباره و تموم نشده

همیشه عاشق زمستون بودم بخاطر برف و بارونش،با اینکه منطقه کوهستانی هستیم اما چند سال اخیر آسمون هم کم لطف شده،به هر حال خداروشکر

زیر بارون نشستم و این پستو مینویسم،صفحه ی گوشیم داره خیس میشه..‌‌   ؛)

اول بگم که خیلی برام جالبه هر سال تو روز تاسوعا و عاشورا آسمون میباره!

امسال هم مثل پارسال زمستونمو تنهام و این انتخاب و ترجیح خودمه

دوست دارم برم زیر بارون قدم بزنم،دستامو از هم باز کنم،سرمو رو به آسمون بلند کنم ،و قطره های بارون صورتمو خیس کنه...دیگه کسی نمیفهمه داری گریه میکنی یا بارون صورتتو خیس کرده...

دلم میخواد یه جای خلوت باشم تا بتونم صدامو آزاد کنم و فریاد بزنم،آخ که چقدر رها میشم

دل تنگم،دل تنگ همه چیز و همه کس،حتی خودم،حتی خدا

وقتی بارون میباره آرزوهام پررنگ میشن،میشم پر از آرزو ..‌‌.  کی لحظه وصال به آرزوهام میرسه؟پر از انتظار،اما کاش این همیشه یادم میموند که این لحظه ها خیلی مهم ترن و بهترین روزهای زندگیم هستن

امسال نسبت به پارسال یکم تنبل شدم و این فاجعه است،اممممما من مثل همیشه به خودم مسلط هستم و میتونم همون مریم سابق شم،فقط برام دعا کنید.‌‌...!!

خدایا ممنونم که هوای دل مریمو داری،متشکرم

به قول مرتضای از دست داده:

بارون صدای احساسه

نم بارون چشامو میشناسه

تو رو از دست دادم،تو یه لحظه آدم دنیاشو میبازه

فکر میکردم امسال یکم متفاوت تر باشه،فکر میکردم یه دوست خاص دارم...اما نشد.اونو از دست دادم

چه میشه کرد،امیدوارم حالش خوب باشه

توی این روزهای ارزشمند منو فراموش نکنید دوستای گلم،از همتون بخاطر این که بهم سر میزنید متشکرم

تو روزهای آتی به درخواست بعضی از دوستان یکی از نوشته های خودمو میزارم

یا حسین (ع)