شیفتگان پرواز را میل خزیدن نیست..‌!

از قتی که اومدم خونه قصد دارم این پستو بنویسم و هربار به هر دلیلی ننوشتم!

الان وقتشه

نمیدونم با چه نظمی و از کجا شروع کنم ولی لزومی نمیبینم

اعصابم خورده،کلافه ام..‌‌.حس میکنم مثل یه پرنده ام که گذاشتنم توی یه قفس و رنگ قفسم با بقیه متفاوته!!

خسته شدم از این ادمهای خودخواه اطرافم،از اونهایی که منفعت طلبن،از همه اونهایی که چیزی نیستن جز ادعا

یکی نیست بگه چرا خودتو با من مقایسه میکنی که بعد به این نتیجه برسی که نمیتونی مثل من باشی و بخوای به هر طریقی حرصتو رو من خالی کنی،یکی نیست بگه دردت چیه واقعا؟؟که یه روز خوبی یه روز بد؟چرا جو گیر میشی؟باشه بابا تو خوبی،اصلا مگه من چیزی گفتم؟:)

اولش برای چند دقیقه ازت متنفر شدم ولی بعدش با دیدن ادامه رفتارات متوجه شدم تو حتی ارزش نداری که بهت فکر کنم چه برسه بخوام احساسمو برات خرج کنم، از یه طرف دیگه هم دوست ندارم حس نفرت وارد قلبم شه و سیاهش کنه،هرگز

**امیدوارم سعادتمند و کامگار بشی فقط منو بیخیال شو!**

از اینکه انسانیت مرده بدم میاد،از اینکه اینجا یه چیزهای بی ارزشی براشون ارزش شده بدم میاد،از اینکه دیگرانو بیشتر از خودشون میشناسن بدم میاد،نمیخوام توی همچین جامعه ای زندگی کنم اخه، نمیدونم چقدر باید از کنار ادمهای بی منطق اطرافم عبور کنم و هیچی نگم

دلم میخواد این دو-سه ماه هم بگذره به امید اینکه پایان راه باشه،دلم میخواد زودتر از اینجا برم ولی مگه اسمون همه جا یه رنگ نیست؟ هرجا هم برم باز همین ادمها فقط با لباس های متفاوت

قبلا به خودم میگفتم چیکار به بقیه داری تو با عقاید خودت زندگی کن،اما اخه مگه من لالم؟مگه نمیشنوم؟منم دارم با همین مردم زندگی میکنم،مگه میشه فقط و فقط برای خودت بود؟ معلومه که نمیشه

********

یکی از دلایلی که همیشه توی هرشرایطی تلاش میکنم اینه که از شکست خوردن میترسم! همیشه بهم یاد دادن پیروز باشم و شکست رو نه،ولی خب خودم گاهی اوقات این شکستها رو تجربه میکنم و یاد گرفتم تا حدودی چطوری باید دوباره پیروز شم اما نمیخوام به شکست خوردن عادت کنم بنابراین متوقف نمیشم،باید برسم به همه موفقیت هایی که حق من هستن....!!

الهی و ربی من لی غیرک؟ اکفیانی فانکما کافیان . وانصرانی فانکما ناصران....!